Í málinu krafðist lögregla þess að starfsmönnum internetþjónustufyrirtækis yrði gert skylt með úrskurði að veita upplýsingar um hvaða skráði notandi þjónustu hans hafi verið notandi tiltekinnar IP tölu á nánar tilgreindum tíma. Þessu hafnaði héraðsdómur á þeirri forsendu að brotin sem verið var að rannsaka næðu ekki refsilágmarki samkvæmt b-lið 2. mgr. 87. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð opinberra mála, og var ekki talið að uppfyllt væru skilyrði ákvæðisins um ríka almanna- eða einkahagsmuni, m.a. með hliðsjón af því að heimildum til að beita rannsóknarúrræðum samkvæmt 86. og 87. gr. laga nr. 19/1991 eru settar þröngar skorður vegna tillits til friðhelgi einkalífs manna. Hæstiréttur staðfesti þessa niðurstöðu héraðsdóms. Úrskurðinn má finna hér