Í rammasamningi ríkis og sveitarfélaga um aukið framboð íbúðarhúsnæðis 2023-2032 og sameiginlega sýn og stefnu í húsnæðismálum eru sett fram markmið um að mæta fyrirsjáanlegri íbúðaþörf og stuðla að auknum stöðugleika og jafnvægi á húsnæðismarkaði. Húsnæðisáætlanir verða lykilstjórntæki sveitarfélaga til að ná markmiðum samningsins um að mæta metinni þörf fyrir 35.000 íbúðir á gildistíma samningsins en þar af er uppsöfnuð óuppfyllt íbúðaþörf metin um 4.500 íbúðir. Markmið fyrirhugaðrar lagabreytingar er að minnka hættu á því að ónýttar lóðir hægi á uppbyggingu íbúðarhúsnæðis.

Til greina kemur að bæta inn ákvæði í skipulagslög og skipulagsreglugerð um heimildir sveitarfélaga til að setja tímaramma varðandi uppbyggingarheimildir á grundvelli aðalskipulags eða deiliskipulags. Slíkur tímarammi þyrfti að ná til ákveðins árabils og er mikilvægt að horft verði til þess að ýmsar ytri aðstæður geta haft áhrif á uppbyggingarhraða. Uppbyggingarhraði skiptir þó ávallt miklu máli varðandi grunninnviði sem sveitarfélögin eru skuldbundin til að vinna að, ekki aðeins fyrir sveitarfélögin sjálf heldur einnig fyrirtæki og stofnanir sem koma að uppbyggingu innviða.